فقه ( حوزه اصلی )

رده‌ها

(برای دیدن زیررده‌ها
بر روی "◄" کلیک کنید)

▼ فقه ( حوزه اصلی )

◄ احکام ( فقه ) ( فقه )

◄ عبادات بالمعنی الاعم

◄ فقه استدلالی

◄ فقه اهل سنت

◄ فقه روایی

◄ فقه شیعه

◄ فقه مقارن

◄ قواعد فقهی ( فقه )

◄ مسایل فقهی

◄ معاملات بالمعنی الاعم

◄ منابع فقه

◄ موضوعات احکام ( فقه )

توضیح مفهومی

فقه ( حوزه اصلی ) : علم به احکام شرعی فرعی از دلایل تفصیلی

فقه، در لغت به معنای فهم، فطانت و فهم عمیق و دقیق به کار رفته است. این واژه در قرآن و احادیث کاربرد گسترده‌ای دارد که از همه آنها مفهوم تعمق و فهم عمیق به دست می‌آید، مانند آیه کریمه: «فلولا نفر من کل فرقة منهم طائفة لیتفقهوا فی الدین» ' چرا از هر گروهی یک دسته کوچ نمی‌کنند تا در امر دین بصیرت کامل پیدا کنند ' ^[۱] .

و مانند حدیث نبوی:

' من حفظ علی امتی اربعین حدیثا بعثه الله یوم القیامة فقیها عالما ' ' هر کس چهل حدیث برای امت من حفظ کند، خداوند او را روز قیامت فقیه و عالم محشور می‌کند. '

فقه در اصطلاح فقها دانشی است که تحصیل آن، سبب دانستن احکام و قوانین فردی و اجتماعی اسلام می‌گردد؛ ' هو العلم بالاحکام الشرعیة الفرعیة عن ادلتها التفصیلیة '.

با وجود این که در قرآن و سنت، فقه به معنای آگاهی وسیع و عمیق از معارف و دستورهای اسلامی است و اختصاص به حوزه‌ای خاص ندارد، ولی به تدریج در اصطلاح فقها، این کلمه به ' فقه الاحکام ' اختصاص یافته است.

آموزه‌ها و تعالیم اسلامی به سه بخش تقسیم شده است:

أ: معارف و اعتقادات که در بر گیرنده مباحث مربوط به اصول عقاید می‌باشد؛

ب: اخلاقیات و امور تربیتی که مربوط به علم تهذیب و تربیت نفس است؛

ج: احکام و مسائل عملی ناظر بر افعال مسلمانان که دربرگیرنده قوانین و مقررات موضوعه در حوزه‌های حقوق مدنی، جزایی، عمومی و بین الملل می‌باشد.