عرف صحیح

توضیح مفهومی

عرف صحیح : عرفِ غیر مخالف با احکام شرعی

عرف صحیح، روش گفتاری یا کرداری رایج میان مردم است که با احکام شرع مخالفتی نداشته و باعث از بین رفتن مصلحتی و یا به وجود آمدن مفسده‌ای نمی‌گردد، مثل: متعارف شدن معنایی برای یک لفظ که غیر از معنای لغوی آن است، و یا رسم شدن پرداخت بخشی از مهریه هنگام عقد، و یا هدیه دادن لباس و زیور آلات به خانم‌ها در دوران نامزدی.

منابع

1. الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 421
2. مبادی فقه و اصول : صفحه 222
3. مبادی فقه و اصول : صفحه 220
4. منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه 369
5. الوجیزفی اصول الفقه : صفحه 98
6. اصول الفقه الاسلامی جلد 2 : صفحه 830
7. المدخل الی التشریع الاسلامی : صفحه 219
8. الاجتهاد اصوله و احکامه : صفحه 85
9. علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی : صفحه 89
10. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «عرف صحیح» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

عرف معتبر

اعم

عرف ( اصول فقه )

وابسته

عرف فاسد، عرف مرسل

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه عرف صحیح به زیرصفحه عرف صحیح/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اصول الفقه الاسلامی جلد 2 : صفحه 830
• الاجتهاد اصوله و احکامه : صفحه 85
• الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 421
• المدخل الی التشریع الاسلامی : صفحه 219
• الوجیزفی اصول الفقه : صفحه 98
• علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی : صفحه 89
• مبادی فقه و اصول : صفحه 220، 222
• منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه 369