استعمال لفظ در لفظ
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
استعمال لفظ در لفظ : اطلاق لفظ و اراده لفظ بدون قصد معنا
استعمال لفظ در لفظ، عبارت است از به کار بردن لفظ و اراده آن بدون قصد معنا، مانند: ' زید لفظ ' که در آن، از زید، لفظ ' زید ' اراده شده است، نه معنای آن که یک انسان با خصوصیات خارجی است.
استعمال لفظ در لفظ، چهار صورت دارد:
1. اطلاق لفظ و اراده شخص آن؛
2. اطلاق لفظ و اراده نوع آن؛
3. اطلاق لفظ و اراده صنف آن؛
4. اطلاق لفظ و اراده مثل آن.
در مورد استعمال لفظ در لفظ، مبانی مختلفی وجود دارد:
برخی هم چون مرحوم ' بروجردی ' و ' خویی ' معتقدند استعمال لفظ در لفظ از باب استعمال نیست [۱] . برخی دیگر مانند مرحوم ' آخوند خراسانی '، استعمال لفظ در شخص را از باب استعمال نمی‌دانند؛ برخلاف سه نوع دیگر که آنها را از باب استعمال می‌دانند [۲].
پانوشت
منابع
- محاضرات فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 96
- تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه : صفحه (171-172)
- ایضاح الکفایة جلد 1 : صفحه 75
- الوصول الی کفایة الاصول جلد 1 : صفحه 60
- اصول الفقه جلد 1 : صفحه 27
- الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة : صفحه 22
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استعمال لفظ در لفظ به زیرصفحه استعمال لفظ در لفظ/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- اصول الفقه جلد 1 : صفحه 27
- الاصول جلد 1 : صفحه 40
- الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة : صفحه 22
- المحصول فی علم الاصول جلد 1 : صفحه 95، 96، 103
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 129
- الوصول الی کفایة الاصول جلد 1 : صفحه 60
- ایضاح الکفایة جلد 1 : صفحه 75
- تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه : صفحه (171-172)
- تسدید الاصول جلد 1 : صفحه 45
- تهذیب الاصول جلد 1 : صفحه 46
- کفایة الاصول : صفحه 30
- محاضرات فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 96
- نهایة الاصول : صفحه 32
- نهایة الافکار جلد 1 : صفحه 61