منهیٌ عنه
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
منهیٌ عنه : افعال مورد نهی شارع
منهی عنه، فعل یا ترک فعلی است که به سبب مبغوض بودنش در نزد مولا، از آن نهی می‌شود؛ به بیان دیگر، هر چیزی که نهی به آن تعلق می‌گیرد، منهی عنه است. امامیه و معتزله، ملاک تعلق نهی به چیزی را، وجود مفسده واقعی در آن می‌دانند، که اگر این مفسده، ملزمه و لازم الاجتناب باشد، منهی عنه حرام، و در صورتی که غیر ملزمه باشد منهی عنه مکروه است.
منهی عنه به اعتبار‌های گوناگون به گونه‌های مختلف تقسیم می‌شود:
1. به لحاظ چگونگی مطلوبیت، به منهی عنه نفسی و غیری؛
2. به لحاظ توقف بر شرط، به منهی عنه مطلق و مشروط؛
3. به لحاظ تقارن حکم و محکوم علیه، به منهی عنه معلق و منجّز؛
4. به لحاظ تعلق نهی به متعلق، به منهی عنه تحریمی و تنزیهی.
منهی عنه یا از سنخ افعال است، مثل: ' لا تقربوا الزنا '، یا از سنخ اقوال، مثل: نهی از قرائت دو سوره در نماز، و یا از سنخ اعتقادات، مثل: ' لا تشرکوا بالله '.
منابع
- اصول الفقه : صفحه 235
- موضح القوانین : صفحه 281
- اصول الفقه جلد 1 : صفحه 316
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 325
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 351
- فوائد الاصول جلد 1 : صفحه (463-466)
- سیری کامل در اصول فقه جلد 6 : صفحه 405
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «منهیٌ عنه» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اخص
- حرام ( اصول فقه )، مکروه ( اصول فقه )
- به لحاظ تقارن زمان حکم ومحکوم علیه:
- منهی عنه معلق، منهی عنه منجّز
- به لحاظ توقف برشرط:
- منهی عنه مطلق
- به لحاظ چگونگی مطلوبیت:
- منهی عنه غیری، منهی عنه نفسی
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه منهیٌ عنه به زیرصفحه منهیٌ عنه/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- اصول السرخسی جلد 1 : صفحه 80، 81
- اصول الفقه جلد 1 : صفحه 105، 316
- اصول الفقه : صفحه 235
- اصول فقه : صفحه 113، 114
- الذریعة الی اصول الشریعة جلد 1 : صفحه 175، 179، 180، 187
- المحصول فی علم اصول الفقه جلد 2 : صفحه 285، 302
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 323، 325، 351
- سیری کامل در اصول فقه جلد 6 : صفحه 405
- فوائد الاصول جلد 1 : صفحه (463-466)
- موضح القوانین : صفحه 281