راهب
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اصحاب صوامع: عزلت گزیدگان در صومعه برای عبادت (--' راهب) .
راهب
راهب: پارسای مسیحی.
به عابد و زاهد مسیحی که با ترک لذتهای دنیایی، به ریاضت نفس و عبادت خدا روی آورده «راهب» گویند. از احکام آن در باب جهاد سخن گفتهاند.
راهب حربی‌ای (---> اهل حرب) که توان جنگیدن دارد یا در صورت نداشتن توان جسمانی با نیروی فکر و اندیشه خود به دشمن مدد میرساند، کشته میشود؛ خواه در عرصه نبرد حضور داشته باشد یا نداشته باشد. امّا راهب فاقد دو ویژگی یاد شده، کشته نمیشود. 1 از برخی قدما نقل شده که راهبی که خود را جهت عبادت در دیر یا جای دیگر محبوس کرده، کشته نمیشود، مگر آنکه مسلمانی را کشته باشد یا توان جنگیدن داشته باشد و با نکشتن او بیم چیرگی دشمن و شکست مسلمانان برود. 2 از راهبانی که متعهد به شرایط پیمان ذمّهاند، جزیه (---> جزیه) گرفته میشود 3 (---> اهل ذمّه) . برخی قدما گفتهاند: از کسانی که در جنگ کشته نمیشوند، جزیه نیز گرفته نمیشود؛ از این رو، بنابر قول به عدم جواز قتل راهبان یا در موارد عدم جواز آن- که بدان اشاره رفت- از آنان جزیه دریافت نمیگردد. 4
(---> رهبانیت)
1. المبسوط 2/ 12؛ تذکرة الفقهاء 9/ 66- 67؛ جواهر الکلام 21/ 76
2. مختلف الشیعة 4/ 392
3. جواهر الکلام 21/ 239
4. مختلف الشیعة 4/ 44.
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «راهب» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه راهب به زیرصفحه راهب/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.