استقرای ناقص ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استقرای ناقص ( اصول فقه ) : استدلال بر حکم کلّی از طریق بررسی بخشی از افراد جزئی
استقرای ناقص، استقرایی است که همه جزئیات آن بررسی و ارزیابی نمی‌شود، بلکه تنها تعدادی از آنها ملاحظه می‌گردد و پس از اطلاع از این که همگی در یک صفت اشتراک دارند، آن صفت به همه جزئیات تعمیم داده می‌شود.
بدیهی است، این نوع استقرا، یقین آور نیست و تنها موجب ' ظن غالب ' می‌شود.
وقتی ' استقرا ' به صورت مطلق استعمال می‌شود، مراد استقرای ناقص است.
منابع
- المنطق : صفحه (262-263)
- مبادی فقه و اصول : صفحه 161
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استقرای ناقص ( اصول فقه ) به زیرصفحه استقرای ناقص ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.