اذیت ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
آزار: اذیّت.
از آن در باب‌های صلات، صوم، حج و صید و ذباحه به مناسبت سخن رفته است.
آزار رساندن به مؤمن 1 و نیز پدر و مادر - هر چند با گفتن افّ - 2، همچنین روزه مستحبی 3 یا سفر 4 اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، حرام است.
واجب است مرده به گونه‌ای به خاک سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند. 5
رفتن به مسجد برای کسی که بوی دهانش - به خاطر خوردن سیر و مانند آن - دیگران را آزار می‌دهد، مکروه است. 6
مستحب است کسی که سر حیوان را می‌بُرد، کاری کند که حیوان کمتر اذیّت گردد مانند این که آلت ذبح را تیز نماید. 7
1 - جواهر الکلام 22 74.
2 - 21 24.
3 - توضیح المسائل مراجع م 1741.
4 - 1295.
5 - 613.
6 - 915.
7 - 2599.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 122
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «اذیت ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
اخص
- اذیت ابوین، اذیت پرستو، اذیت جانی ( فقه )، اذیت حضرت محمد ( ص )، اذیت خادم روزه دار، اذیت رجعی، اذیت مؤمن ( فقه )، اذیت نفس، اذیت همسایه
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اذیت ( فقه ) به زیرصفحه اذیت ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.