بصبصه در دعا

توضیح مفهومی

بَصْبَصه: بلند کردن انگشت سبّابه به طرف آسمان و حرکت دادن آن هنگام دعا.

عنوان یادشده به مناسبت در باب صلات به کار رفته است.

در روایات برای دعا کننده حالات مختلفی همچون حالت شوق، خوف، تضرّع و ابتهال ذکر شده که متناسب با هرحالت برای دست و انگشتان، شکل و حالت خاصّی بیان شده که حالت 'بصبصه' از جمله آنها است. بصبصه در اصل به معنای حرکت دُم سگ در حالت طمع یا خوف به کار رفته است. دعا کننده‏ای که بین خوف و رجا است متناسب با حال خود انگشتان سبّابه) انگشت شهادت (را به طرف آسمان بلند کرده و حرکت می‏دهد.

بصبصه هنگام دعا مستحب است. 1

1. وسائل الشیعة 48 /7 و 50؛ جواهر الکلام 370 /10.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 111

اصطلاح‌نامه

یادداشت دامنه

بلند کردن انگشت سبّابه به طرف آسمان و حرکت دادن آن هنگام دعا.

اعم

مستحبات دعا

وابسته

دعا ( فقه )

منابع

• جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 10 : صفحه 370
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 111