بصبصه در دعا
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
بَصْبَصه: بلند کردن انگشت سبّابه به طرف آسمان و حرکت دادن آن هنگام دعا.
عنوان یادشده به مناسبت در باب صلات به کار رفته است.
در روایات برای دعا کننده حالات مختلفی همچون حالت شوق، خوف، تضرّع و ابتهال ذکر شده که متناسب با هرحالت برای دست و انگشتان، شکل و حالت خاصّی بیان شده که حالت 'بصبصه' از جمله آنها است. بصبصه در اصل به معنای حرکت دُم سگ در حالت طمع یا خوف به کار رفته است. دعا کنندهای که بین خوف و رجا است متناسب با حال خود انگشتان سبّابه) انگشت شهادت (را به طرف آسمان بلند کرده و حرکت میدهد.
بصبصه هنگام دعا مستحب است. 1
1. وسائل الشیعة 48 /7 و 50؛ جواهر الکلام 370 /10.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 111
اصطلاح‌نامه
یادداشت دامنه
بلند کردن انگشت سبّابه به طرف آسمان و حرکت دادن آن هنگام دعا.