بیع منابذه

توضیح مفهومی

بیع منابذه

بیع مُنابَذَه: نوعی داد و ستد عصر جاهلی.

بیع منابذه بدین گونه بود که هر یک از فروشنده یا خریدار به دیگری می‏گفت: هرگاه من کالا را بر زمین انداختم یا تو آن را افکندی، بیع لازم می‏شود) ر عقد لازم (، یا آنکه می‏گفت: کالا را به طرف من بیند از یا من کالا را به سوی تو می‏اندازم تا بیع لازم گردد.

برخی گفته‏اند: انداختن کالا به سوی خریدار نشانه تعیین کالای فروخته شده بوده است نه لزوم بیع؛ بدین معنا که معامله در مرحله نخست بدون تعیین نوع کالا صورت می‏گرفت، مانند آنکه خریدار، پارچه را بدون تعیین نوع آن از بزّاز

می‏خرید، سپس فروشنده برای تعیین مبیع) کالای مورد معامله (پارچه‏ای را به طرف خریدار می‏انداخت. از این بیع در باب تجارت سخن گفته شده است.

حکم: بیع منابذه به جهت غرری بودن آن) ر قاعده غرر (باطل و از جمله معاملاتی است که در روایت معروف نبوی از آن نهی شده است. 1

1. عوائدالایّام/ 89؛ جواهرالکلام 257 -- 216 /22 و 335 - 334 /23؛ مهذب‏الاحکام 230 - 229 /16.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 200

اصطلاح‌نامه

یادداشت دامنه

یک نوع بیع در زمان جاهلیت بوده است.

اعم

بیع غرری

وابسته

جاهلیت

منابع

• الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة جلد 3 : صفحه 177
• المکاسب (حاشیه کلانتر) جلد 6 : صفحه 79
• الموسوعة الفقهیة (الکویتیة) جلد 9 : صفحه 142
• ایضاح الفوائد فی شرح اشکالات القواعد جلد 1 : صفحه 413
• جامع المقاصد فی شرح القواعد جلد 4 : صفحه 53
• جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 22 : صفحه 216
• عوائد الایام : صفحه 89
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 200
• فرهنگ معارف اسلامی جلد 1 : صفحه 455
• مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة جلد 8 : صفحه 252