بیع منابذه
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
بیع منابذه
بیع مُنابَذَه: نوعی داد و ستد عصر جاهلی.
بیع منابذه بدین گونه بود که هر یک از فروشنده یا خریدار به دیگری میگفت: هرگاه من کالا را بر زمین انداختم یا تو آن را افکندی، بیع لازم میشود) ر عقد لازم (، یا آنکه میگفت: کالا را به طرف من بیند از یا من کالا را به سوی تو میاندازم تا بیع لازم گردد.
برخی گفتهاند: انداختن کالا به سوی خریدار نشانه تعیین کالای فروخته شده بوده است نه لزوم بیع؛ بدین معنا که معامله در مرحله نخست بدون تعیین نوع کالا صورت میگرفت، مانند آنکه خریدار، پارچه را بدون تعیین نوع آن از بزّاز
میخرید، سپس فروشنده برای تعیین مبیع) کالای مورد معامله (پارچهای را به طرف خریدار میانداخت. از این بیع در باب تجارت سخن گفته شده است.
حکم: بیع منابذه به جهت غرری بودن آن) ر قاعده غرر (باطل و از جمله معاملاتی است که در روایت معروف نبوی از آن نهی شده است. 1
1. عوائدالایّام/ 89؛ جواهرالکلام 257 -- 216 /22 و 335 - 334 /23؛ مهذبالاحکام 230 - 229 /16.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 200
اصطلاحنامه
یادداشت دامنه
یک نوع بیع در زمان جاهلیت بوده است.
اعم
وابسته
منابع
- الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة جلد 3 : صفحه 177
- المکاسب (حاشیه کلانتر) جلد 6 : صفحه 79
- الموسوعة الفقهیة (الکویتیة) جلد 9 : صفحه 142
- ایضاح الفوائد فی شرح اشکالات القواعد جلد 1 : صفحه 413
- جامع المقاصد فی شرح القواعد جلد 4 : صفحه 53
- جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 22 : صفحه 216
- عوائد الایام : صفحه 89
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 200
- فرهنگ معارف اسلامی جلد 1 : صفحه 455
- مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة جلد 8 : صفحه 252