ظهور اطلاقی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ظهور اطلاقی : ظهور عرفی لفظ در معنای مطلق
به ظهور لفظ نزد عرف در معنایی مطلق، ظهور اطلاقی گفته می‌شود؛ به بیان دیگر، ظهور اطلاقی به معنای دلالت ظنی ـ راجح ـ لفظ است بر شمول و سریان مفهوم که به وسیله مقدمات حکمت به دست می‌آید، مانند: ظهور اطلاقی لفظ ' البیع ' در ' احل الله البیع ' که بر حلّیت تمام معاملات دلالت می‌کند.
در کتاب ' نهایة الافکار ' آمده است:
' فلا محالة عند عدم نصب البیان علی التقیید متصلا بکلامه الملقی الی المخاطب فی مجلس التخاطب، ینعقد الظهور الاطلاقی للمطلق و تتحقق الدلالة التصدیقیه ' [۱].
پانوشت
منابع
- تهذیب الاصول جلد 1 : صفحه 42
- منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 8 : صفحه 257
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 281
- بحوث فی علم الاصول جلد 2 : صفحه (164-218)
- انوار الاصول جلد 2 : صفحه 42
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه ظهور اطلاقی به زیرصفحه ظهور اطلاقی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- جلد 2 : صفحه 385
- الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی جلد 1 : صفحه 413
- الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی جلد 2 : صفحه 200
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 281
- انوار الاصول جلد 2 : صفحه 42
- بحوث فی علم الاصول جلد 2 : صفحه (164-218)، (218-146)
- تهذیب الاصول جلد 1 : صفحه 42
- منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 8 : صفحه 257
- نهایة الافکار جلد 4-2 : صفحه 148