عملکردها

دوره فَترت وحی

از دانشنامه علوم اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۳۰ توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توضیح مفهومی

دوره فَترت وحی : مدت زمان انقطاع وحی در اوایل بعثت

دوره سه ساله‌ای که طی آن بر رسول خدا (ص) آیه‌ای نازل نشد و آن حضرت مخفیانه به عبادت خداوند و دعوت مردم به خداپرستی مشغول بود «دوره فترت وحی» نامیده می‌شود و از نظر زمانی مربوط به آغاز بعثت است تا این که پیک وحی بر آن حضرت نازل شد و آیه شریفه: «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ» (حجر// 94) را آورد.

همه دانشمندان اسلامی دوره رسالت پیامبر (ص) را 23 سال دانسته‌اند؛ ولی در روایاتی از ائمه اطهار (ع) وارد شده است که قرآن کریم طی بیست سال بر رسول خدا (ص) نازل شد؛ بنابراین، دوره فترت وحی سه سال بوده است.

استاد جعفر مرتضی عاملی استناد به این روایات را برای اثبات عدم نزول قرآن در سه سال اول بعثت مردود دانسته، می‌گوید: استناد به چنین روایاتی اطمینان‌آور نیست؛ زیرا ممکن است آن‌چه در این روایات آمده است، به نحو تقریب و تسامح باشد و در مقام تحدید دقیق نباشد. البته کسانی نیز مدت فترت را کمتر از این گفته‌اند؛ از جمله: سه روز یا پانزده روز.

نیز ر.ک:دوره نزول قرآن.

منابع

  1. تاریخ القرآن : صفحه 9
  2. التمهید فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 143
  3. السیرة النبویة جلد 1 : صفحه 280
  4. تاریخ قرآن : صفحه 72
  5. الصحیح من سیرة النبی الاعظم (ص) جلد 2 : صفحه 247

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «دوره فَترت وحی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

احتباس وحی، ایام فترت وحی، زمان فترت وحی، فترت وحی

وابسته

نزول قرآن، وحی الهی ( علوم قرآنی )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه دوره فَترت وحی به زیرصفحه دوره فَترت وحی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

  • اسباب النزول : صفحه 8
  • اعجاز قرآن : صفحه 75
  • التمهید فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 110، 143
  • السیرة النبویة جلد 1 : صفحه 280
  • الصحیح من سیرة النبی الاعظم (ص) جلد 2 : صفحه 247
  • تاریخ القرآن : صفحه 9
  • تاریخ قرآن : صفحه 72
  • سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 39