تعارض استصحاب وجودی و عدمی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
تعارض استصحاب وجودی و عدمی : تنافی میان مدلول استصحاب وجودی و استصحاب عدمی
تعارض استصحاب وجودی و عدمی، به معنای تنافی میان مؤدای دو استصحاب (حکمی یا موضوعی) می‌باشد که یکی وجودی و دیگری عدمی است؛ برای مثال، شخص نمی‌داند پوست گوسفندی که در اختیار اوست پاک است یا نجس، در این جا از طرفی، می‌داند که در زمان حیات گوسفند، پوستش پاک بوده و اکنون بقای طهارت را که امر وجودی است استصحاب می‌نماید. از طرف دیگر، وی شک می‌کند که آیا این گوسفند که حالت گذشته آن عدم تذکیه است، هنگام ذبح، تذکیه شده یا نه، که در این جا، استصحاب عدم تذکیه ـ که استصحاب عدمی است ـ جاری شده و به نجاست آن پوست حکم می‌گردد.
مثال دیگر، وجوب روزه برای کسی است که در اثنای آن مرضی بر وی عارض شده و در بقای آن (وجوب روزه) شک می‌کند؛ در این جا، میان استصحاب وجوب روزه قبل از عروض بیماری و استصحاب عدم وجوب روزه از ازل و قبل از شرع، تعارض پیش می‌آید.
منابع
- فرائد الاصول جلد 2 : صفحه 647
- الرسائل جلد 1 : صفحه 163
- سیری کامل در اصول فقه جلد 15 : صفحه 7
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تعارض استصحاب وجودی و عدمی به زیرصفحه تعارض استصحاب وجودی و عدمی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.