آداب دعا (فقه)

رده‌ها

(برای دیدن زیررده‌ها
بر روی "◄" کلیک کنید)

ردهٔ آداب دعا (فقه) یافت نشد

توضیح مفهومی

آداب: خداوند متعال در قرآن کریم دعا را همراه استجابت مطرح کرده است؛ بنابر این، دعا بدون استجابت نخواهد بود؛ به شرط آنکه آداب و شرایط آن رعایت شود. مهم‏ترین شرایط و آداب دعا عبارت است از:

- دعا کردن با حالت خضوع و تذلّل، توأم با رقّت قلب و اشک چشم. 8

- به زبان آوردن حاجت. 9

- تکرار کردن دعا10و پا فشاری نمودن بر خواسته. 11

- اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالی با همه وجود و روی گردانی از غیر او. 12

- توسل جستن به محمّد و آل محمّد صلّی اللَّه علیه و آله13و درود فرستادن بر ایشان در آغاز، میان و پایان دعا. 14

- ستایش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصیرات خود در مقام بندگی و استغفار از آنها قبل از دعا. 15

- تحصیل معرفت صحیح به خداوند متعال. 16

- قصد تقرب داشتن از دعا؛ زیرا دعا عبادت، بلکه برترین عبادات است. 17

- حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند. 18

- دعا کردن با آرامش قلب و سکون اعضا و جوارح و پرهیز از شتابزدگی و نداشتن دغدغه‏ای جز دعا در محضر پروردگار. 19

- بلند نکردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا کردن. 20

- انصاف داشتن در دعا؛ به معنای خواستن آنچه که بر حسب شأن او برایش روا است. 21

- صحیح و بدون غلط خواندن دعا و دعا کردن با نیکوترین کلمات؛ از این رو، دعاهایی که در قرآن کریم و احادیث معصومان علیهم السّلام وارد شده) دعاهای مأثور (رجحان دارد.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 620

اصطلاح‌نامه

اعم

آداب ( رفتار شایسته )

اخص

مستحبات دعا، مکروهات دعا

وابسته

دعا ( فقه )

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه (620-623)