آداب دعا (فقه)
از دانشنامه علوم اسلامی
(تغییرمسیر از آداب دعا (فقه ))بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
آداب: خداوند متعال در قرآن کریم دعا را همراه استجابت مطرح کرده است؛ بنابر این، دعا بدون استجابت نخواهد بود؛ به شرط آنکه آداب و شرایط آن رعایت شود. مهمترین شرایط و آداب دعا عبارت است از:
- دعا کردن با حالت خضوع و تذلّل، توأم با رقّت قلب و اشک چشم. 8
- به زبان آوردن حاجت. 9
- تکرار کردن دعا10و پا فشاری نمودن بر خواسته. 11
- اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالی با همه وجود و روی گردانی از غیر او. 12
- توسل جستن به محمّد و آل محمّد صلّی اللَّه علیه و آله13و درود فرستادن بر ایشان در آغاز، میان و پایان دعا. 14
- ستایش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصیرات خود در مقام بندگی و استغفار از آنها قبل از دعا. 15
- تحصیل معرفت صحیح به خداوند متعال. 16
- قصد تقرب داشتن از دعا؛ زیرا دعا عبادت، بلکه برترین عبادات است. 17
- حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند. 18
- دعا کردن با آرامش قلب و سکون اعضا و جوارح و پرهیز از شتابزدگی و نداشتن دغدغهای جز دعا در محضر پروردگار. 19
- بلند نکردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا کردن. 20
- انصاف داشتن در دعا؛ به معنای خواستن آنچه که بر حسب شأن او برایش روا است. 21
- صحیح و بدون غلط خواندن دعا و دعا کردن با نیکوترین کلمات؛ از این رو، دعاهایی که در قرآن کریم و احادیث معصومان علیهم السّلام وارد شده) دعاهای مأثور (رجحان دارد.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 620
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
وابسته
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه (620-623)