تفاوت میان نسخه‌های «صفت نَبْر»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۰۰
توضیح مفهومی
صفت نَبْر : ادا شدن حرف با شدت، سنگینی و بلندی؛ از صفات فرعی حروف
«نَبر» یعنی بلند کردن صدا پس از پستی آن. «نبر» از نظر تجوید، یکی از صفات فرعی یا غیرمتضاد و عارضی حروف است که در آن، حرف هنگام تلفظ با شدّت، سنگینی و بلندی ادا می‌شود.
به همزه که این صفت را دارد، «حرف منبور» گویند که منظور تیزی و بلندی صدا است که در حرف همزه وجود دارد و بعضی‌ها آن را تسهیل می‌کنند؛ یعنی بینا‌بین می‌خوانند؛ نه همزه تمام و نه اَلِف تمام.
برخی می‌گویند «همزه» را از آن رو «حرف منبور» گفته‌اند که نبر به معنای بلندی، و همزه بلندترین حروف است در صورت، و در مقام ادا به بلندی و پهنی میل می‌کند. پس به‌منظور تخفیف، به تسهیل قرائت می‌کنند؛ مانند: یشاء، أنباء و أنبئهم.
نیز ر.ک:حرف منبور.
منابع
- مجله مبین : صفحه 875
- دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی : صفحه 2
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 174
- تجوید استدلالی : صفحه (145-147)
- التحدید فی الاتقان و التجوید : صفحه 120
- الدراسات الصوتیة عند علماء التجوید : صفحه 324
- محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 875
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
منابع
- التحدید فی الاتقان و التجوید : صفحه 120
- الدراسات الصوتیة عند علماء التجوید : صفحه 324
- تجوید استدلالی : صفحه (145-147)
- حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 61
- دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی : صفحه 2
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 174
- مجله مبین : صفحه 875
- محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 875