عملکردها

مفسّران اشاری

از دانشنامه علوم اسلامی

توضیح مفهومی

مفسّران اشاری : مفسّران با گرایش به تفسیر اشاری

برخی از مفسّران اشاری عبارتند از:

1. ابومحمد سهل بن عبدالله تستری (متوفای 383 ق) صاحب ~تفسیر شوشتری~.

2. ابوالفضل رشیدالدین احمد بن ابی‌سعید میبدی از علمای شافعی (متوفای520 ق) صاحب کتاب ~کشف الأسرار و عدّة الأبرار~ (تفسیر میبدی) .

3. محمد بن علی بن محمد بن احمد بن عبدالله، معروف به محیی‌الدین عربی (560 - 638 ق) ، ~تفسیر ابن عربی~ به وی منسوب است.

4. نعمت‌الله بن محمود نخجوانی (م 920 ق) صوفی مذهب و معروف به شیخ علوان یا شیخ بابا نعمت‌الله، صاحب ~الفواتح الإلهیّة و المفاتح الغیبیّة~.

5. ملاصدرا معروف به صدرالمتألهین از مفسّران بزرگ امامیه (979 - 1050 ق) صاحب ~تفسیر القرآن الکریم~.

6. محمد ثناءالله عثمانی مظهری از علمای حنفی مذهب (1143- 1225ق) صاحب ~تفسیر المظهری~.

7. سید محمود آلوسی بغدادی (1217 - 1270ق) از مفسّران حنفی مذهب و صاحب ~روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی~.

8. عبدالقادر ملّاحویش آل‌غازی العانی (م 1355ق) صاحب تفسیر ~بیان المعانی~.

9. خانم سیده نصرت امین (1313 - 1403ق) از مفسّران عالی‌قدر شیعه امامیه و صاحب تفسیر ~مخزن العرفان~.

10. حمدعلی بازوری صاحب کتاب ~تفسیر الغیب و الشهادة من خلال القرآن~، از علمای معاصر امامیه و اهل لبنان که به فلسفه و عرفان تمایل داشته است. این تفسیر، سال 1407ق تألیف شده و توسط انتشارات دار القارئ بیروت منتشر شده است.

11. آیت الله سید عبدالأعلی موسوی سبزواری از علمای امامیه (1328 - 1414ق) صاحب ~مواهب‌الرحمان فی تفسیر القرآن~.

12. سید محمد بن سید علی حسینی نجفی همدانی (عربزاده) (1322-1418ق) از فقها و مفسران بنام امامیه و صاحب تفسیر فارسی به نام ~انوار درخشان در تفسیر قرآن~ (الأنوار الساطعة فی تفسیر القرآن) .

نیز  ر.ک:تفاسیر اشاری، تفسیر اشاری.

منابع

  1. المفسرون حیاتهم و منهجهم : صفحه 850
  2. التفسیر و المفسرون جلد 2 : صفحه (412-442)
  3. مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 90
  4. طبقات مفسران شیعه جلد 1 : صفحه 209

اصطلاح‌نامه

اعم

مفسران

وابسته

تفاسیر اشاری، تفسیر اشاری

منابع

  • التفسیر و المفسرون جلد 2 : صفحه (412-442)
  • المفسرون حیاتهم و منهجهم : صفحه 850
  • طبقات مفسران شیعه جلد 1 : صفحه 209
  • مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 90