مرفوعه (قرآن)

توضیح مفهومی

مرفوعه (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

«مرفوعه» از اسامی و صفات قرآن است: «مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ»؛ «والا قدر و پاکیزه» (عبس// 14) .

«مرفوعه» از «رفع» به معنای برداشتن، و از جمله موارد استعمال آن، در جاه و منزلت است. اطلاق «مرفوعه» بر قرآن یا به خاطر قدر و منزلت آن نزد خداوند است یا به آن علت که خداوند دست ناپاکان و نااهلان را از آن دور داشته است و هرگز قادر به تحریف آن نیستند. بنابراین، چون خداوند به کلامش عزّت، بزرگی و برتری بخشیده، از آن به «مرفوعه» تعبیر کرده است.

نیز ر.ک:صحف (قرآن).

منابع

1. المفردات فی غریب القرآن : صفحه 199
2. تاج العروس من جواهر القاموس جلد 11 : صفحه 168
3. تاریخ جمع قرآن : صفحه 16
4. قرآن درآئینه اندیشه ها : صفحه 260
5. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 181
6. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 276
7. تاریخ قرآن : صفحه 32
8. پژوهشی در تاریخ قرآن کریم : صفحه 26

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 181
• الاتقان فی علوم القرآن : صفحه 26
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 247، 276
• البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 346
• المفردات فی غریب القرآن : صفحه 199
• تاج العروس من جواهر القاموس جلد 11 : صفحه 168
• تاریخ جمع قرآن : صفحه 16
• تاریخ قرآن : صفحه 32
• قرآن درآئینه اندیشه ها : صفحه 260
• پژوهشی در تاریخ قرآن کریم : صفحه 26