محیی ( فقه )

توضیح مفهومی

امهال مُحیی: کسی که زمین مواتی را تحجیر (--' تحجیر) کرده، امّا احیا (--' احیاء موات) نمی‌کند، حاکم او را بین احیا و صرف نظر کردن از زمین مخیّر می‌کند. در صورت داشتن عذر برای احیا مثل نداشتن کارگر یا ابزار کار، تا زمان برطرف شدن عذر به او مهلت داده می‌شود.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 670

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «محیی ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

احیا کننده

اعم

انسان ( فقه )

وابسته

احیای موات، مهلت به محیی

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 670