دهری ( فقه )

توضیح مفهومی

دهری

دهری: طبیعی مذهب، مادّی گرا.

دهری، منسوب به دهر) روزگار (به کسی گفته می‏شود که می‏پندارد عالم، قدیم و پیوسته بر یک حالت بوده و پدید آورنده و مدبّری ندارد و حیات، محدود به حیات دنیایی است و پس از مرگ، برانگیختگی و حیاتی وجود ندارد؛ 1 چنان که در قرآن کریم بدان اشاره شده است. 2 به پیروان این مسلک 'دهریّه' می‏گویند و از اقسام کافران هستند) ر کفر (.

1. بحار الانوار 37 /93؛ مصباح الفقاهة 2 246 /1. جاثیه/ 24.

منابع

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 671

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «دهری ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

زندیق ( فقه )

اعم

کافر حربی

وابسته

ارث دهری، جهاد با دهری

== منابع ==index.php?catid=50

الخلاف جلد 5 : صفحه 352
المبسوط فی فقه الامامیة جلد 7 : صفحه 282
الموسوعة الفقهیة (الکویتیة) جلد 21 : صفحه 31
الموسوعة الفقهیة (الکویتیة) جلد 24 : صفحه 48
تحریرالاحکام (ط ق) جلد 2 : صفحه 235
جامع الخلاف و الوفاق بین الامامیة و بین ائمة الحجاز و العراق : صفحه 500
جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 41 : صفحه 631
جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 6 : صفحه 51
سلسلة الینابیع الفقهیة جلد 9 : صفحه 244
غنیة النزوع : صفحه 381
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 671
قواعدالاحکام جلد 3 : صفحه 576