حضور قلب ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
حضور قلب: توجه قلبی به خدای متعال.
حضور قلب که از آن به اقبال نیز تعبیر میشود عبارت است از توجه باطنی و قلبی انسان به خدای متعال و درک و شعور این حقیقت که در محضر او است؛ به گونهای که خدا را انیس خود بیابد و از گفت‌و‌گو و مناجات با او لذّت ببرد. از این عنوان در بابهای طهارت، صلات، صوم و حج سخن گفتهاند.
حضور قلب، روح عبادت است و عبادت بدون آن پذیرفته نیست؛ هرچند بر حسب تکلیف ظاهری صحیح باشد. 1 از این رو، سزاوار است نمازگزار موانع حضور قلب، مانند کسالت، خستگی، خواب آلودگی و نیاز داشتن به تخلّی) ر تخلّی (را قبل از آغاز به نماز بر طرف
________________________________________
314
سازد. بدین رو، در مواردی که نمازگزاردن در اوّل وقت به دلیل کسالت و مانند آن با حضور قلب امکانپذیر نیست و با تأخیر از اوّل وقت زمینه آن فراهم میگردد، تأخیر افضل است. 2
1. روضة المتقین 481 /1 و 251 /12؛ العروة الوثقی 2 432 - 431 /2. مدارک العروة) اشتهاردی (166 /12؛ العروة الوثقی 268 /2؛ توضیح المسائل مراجع 400 /1 و 969.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 313
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه حضور قلب ( فقه ) به زیرصفحه حضور قلب ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.