حجیت عرف
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
حجیت عرف : صحّت استناد به عرف در امور شرعی
حجیت عرف، به معنای درستی استناد به آن، نزد اهل عرف و اعتبار آن نزد شارع است.
عرف، نزد اهل سنت، اماره شرعی به حساب می‌آید، اما نزد شیعه حجیت و اعتبار آن به موارد خاصی محدود است.
عرف، نزد شیعه سه کار برد کلی دارد که در برخی حجیت استقلالی دارد و در برخی تحت عنوان سنت قرار می‌گیرد، زیرا حجیت آن به امضای شارع و یا عدم ردع وی بستگی دارد.
نیز ر.ک:عرف ( اصول فقه ).
منابع
- منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه 402
- منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه 401
- نظریة العرف و دورها فی عملیة الاستنباط : صفحه (191-195)
- الاجتهاد اصوله و احکامه : صفحه 87
- الوجیزفی اصول الفقه : صفحه 98
- اصول الفقه الاسلامی جلد 2 : صفحه (830-833)
- مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه : صفحه 258
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «حجیت عرف» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه حجیت عرف به زیرصفحه حجیت عرف/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- اصول الفقه الاسلامی جلد 2 : صفحه (830-833)
- الاجتهاد اصوله و احکامه : صفحه 87
- الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 424
- الفوائد الحائریة : صفحه 105، 106
- الوجیزفی اصول الفقه : صفحه 98
- مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه : صفحه 258
- مجله پژوهشهای قرآنی جلد 3 : صفحه 32
- منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه (399-401)، 401، 402
- نظریة العرف و دورها فی عملیة الاستنباط : صفحه (191-195)