تلف حکمی

توضیح مفهومی

تلف حکمی

تلف حُکمی: زوال سلطنت مالک نسبت به مال خود.

تلف عین مال یا حقیقی است و یا حکمی. حقیقی یعنی از بین رفتن مال در خارج و حکمی یعنی زوال سلطنت مالک بدون آنکه عین مال در خارج از بین برود. سبب زوال یا حکم شارع است، مانند آنکه مال به عقد لازم به دیگری منتقل شود. زوال سلطنت در این فرض که از آن به تلف تعبّدی و تلف شرعی نیز تعبیر می‏شود به حکم شارع است) ر تلف شرعی (. و یا سبب زوال عارض شدن امری است که مانع دسترسی مالک به مال خود می‏گردد، مانند غرق شدن مال و یا به سرقت رفتن آن1 از این عنوان در باب تجارت و غصب سخن رفته است.

در اینکه خیار غبن) ر خیار غبن (و نیز خیار عیب) ر خیار عیب (با تلف حکمیِ عین ساقط می‏شود یا نه، اختلاف است. 2

غاصب، ضامن عین مال غصبی است و در صورت تلف؛ چه به تلف حقیقی و یا حکمی، مثل یا قیمت آن بر عهده او ثابت می‏گردد.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 617

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «تلف حکمی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

تلف اعتباری

اعم

تلف

وابسته

تلف شرعی

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 617