تعارض عرف و لغت
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
تعارض عرف و لغت : تنافی معنای عرفی با معنای لغوی
تعارض عرف و لغت، به معنای تنافی میان معنای عرفی و لغوی است، مثل این که کسی سوگند یاد کند آبی ننوشد و بعد آب نمک بنوشد؛ در این جا از یک سو، عرف می‌گوید: آب به غیر آب نمک انصراف دارد، پس او با قسم خود مخالفت نکرده است، و از سوی دیگر، اهل لغت می‌گویند: اطلاق لفظ آب، شامل آب نمک نیز می‌شود، پس حنث قسم صورت گرفته است. در تعارض عرف و لغت، برخی از اصولی‌های اهل سنت عرف را مقدم می‌دارند، زیرا حجیت قول لغوی به اثبات نرسیده است، در حالی که عرف از طرف شارع مورد خطاب قرار گرفته و خطابات با توجه به فهم عرف صادر شده است، پس عرف مقدم می‌گردد.
منابع
- نظریة العرف و دورها فی عملیة الاستنباط : صفحه 74
- بدایع الافکار : صفحه 115
- التعارض و الترجیح بین الادلة الشرعیة جلد 2 : صفحه 83
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تعارض عرف و لغت به زیرصفحه تعارض عرف و لغت/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.