بخیه
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
بخیه: گِرهی که بر موضع جراحت زنند.
از آن به مناسبت در بابهای طهارت، غصب، قصاص و دیات سخن رفته است.
________________________________________
74
طهارت: زن حاملهای که مرده و جنین در شکم او زنده است، چنانچه برای بیرون آوردن بچه راهی جز شکافتن پهلوی او نباشد باید پهلوی زن را بشکافند و پس از بیرون آوردن بچه، موضع شکاف را بخیه زنند. 1
غصب: اگر موضع جراحت انسان محترم) ر احترام (یا حیوان محترمی با نخ غصبی دوخته شود، شکافتن بخیه و بیرون آوردن نخ - درصورت ایمن بودن از تلف فرد یا حیوان یا بروز بیماری - واجب است. 2
قصاص و دیات: اگر مجروح، جراحتی را که از ناحیه دیگری برداشته خود بخیه زند و پس از آن بمیرد درصورتی که هر دو عامل) وارد کردن جراحت و دو ختن آن (در مرگ وی نقش یکسان داشته باشند، بر وارد کننده جراحت، نصف دیه ثابت است و اگر اولیای مقتول بخواهند قصاص کنند باید نصف دیه جارح را بپردازند. ولی اگر سبب مرگ، دوختن موضع جراحت توسط خود فرد باشد، بر جارح چیزی نیست؛ نه دیه و نه قصاص. تنها جراحت وارده - اگر بهگونهای باشد که موجب قصاص بشود - قصاص دارد. در غیر این صورت، جارح ضامن ارش جراحت خواهد بود3) ر جراحت (.
اگر کسی با وارد کردن ضربه و مانند آن، بخیه بدن دیگری را بشکافد چنانچه منجرّ به باز شدن مجدّد دهانه زخم شود باید ارش) ر ارش (بپردازد. درصورت نرسیدن به این حد، در ثبوت ارش اختلاف است. البتّه به جهت آزاری که رسانده، تعزیر) ر تعزیر (میشود، ضمن آنکه هزینه بخیه را نیز باید بپردازد. 4
1. جواهر الکلام 343 - 342 /43. 4 41 /42. 3 82 - 80 /37. 2 377 - 376 /4.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 73
اصطلاحنامه
اعم
اخص
- بخیه با نخ نجس
- به لحاظ محل:
- بخیه شکم میت، بخیه محل تشریح
وابسته
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 73