اماره حکمی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اماره حکمی : طریق ظنّی معتبرِ حکایت کننده از حکم شرعی
اماره حکمی، مقابل اماره موضوعی است و به اماره‌ای گفته می‌شود که طریق به حکم شرعی و حکایت کننده از آن می‌باشد، مانند: خبر عادل و خبر ثقه.
به بیان دیگر، وقتی حکم واقعی و قانون الهی برای مکلف مجهول باشد و آن گاه اماره‌ای برای تعیین آن از سوی شارع وضع شود، به آن اماره حکمی می‌گویند؛ برای مثال، مکلف نمی‌داند اگر مبیع قبل از قبض تلف گردد ضمان آن به عهده بایع است یا مشتری، و پس از جست‌و‌جو در روایات، به خبر واحدی برخورد می‌کند که از سوی فرد عادلی نقل شده و در آن، معصوم (ع) فرموده است: هر کالای فروخته شده‌ای که قبل از تحویل گرفتن تلف گردد، از مال فروشنده تلف شده است.
منابع
- فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول : صفحه 117
- تحریرالمعالم : صفحه 149
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اماره حکمی به زیرصفحه اماره حکمی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.