استصحاب عدم نعتی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استصحاب عدم نعتی : استصحاب عدمِ متعلق به وصف یک ماهیت
استصحاب عدم نعتی، مقابل استصحاب عدم محمولی است و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن، عدم نعتی می‌باشد، مثل: استصحاب عدم قرشی بودن زنی معینی، یا عدم مسکر بودن مایعی معین.
توضیح:
عدم، گاهی به اصل ماهیت چیزی تعلق می‌گیرد و بر آن ماهیت حمل می‌شود، مثل ' زید معدوم ' و ' شریک الباری معدوم ' که عدم، بر ماهیت زید و شریک الباری حمل شده است، و گاهی عدم، به وصفی از اوصاف ماهیتی که محل عروض آن است تعلق می‌گیرد، نه به اصل ماهیت، مثل: عدم مسکر بودن سرکه‌ای که نسبت به جوشیدن آن شک وجود دارد؛ در این جا اِسکار، وصفی از اوصاف است و شک در این است که آیا سرکه‌ای که جوشیدن آن مشکوک است، به آن متصف شده است یا نه؛ به این عدم، ' عدم نعتی ' و استصحاب این عدم را ' استصحاب عدم نعتی ' می‌گویند.
نیز ر.ک:عدم نعتی.
منابع
- دروس فی علم الاصول جلد 2 : صفحه 526
- الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی جلد 4 : صفحه (256-260)
- مصباح الاصول جلد 3 : صفحه 184
- محاضرات فی اصول الفقه جلد 5 : صفحه 211
- الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة : صفحه 53
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استصحاب عدم نعتی به زیرصفحه استصحاب عدم نعتی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.