عملکردها

تفاوت میان نسخه‌های «امر (قرآن)»

از دانشنامه علوم اسلامی

 
جز (۱ نسخه واردشده)
 
(بدون تفاوت)

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۳۳

توضیح مفهومی

امر (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

برخی از دانشمندان علوم قرآنی کلمه «امر» در «ذَلِکَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَیْکُمْ» (طلاق// 5) را یکی از اوصاف قرآن شمرده‌اند.

«امر» در لغت دو معنا دارد؛ 1. کار و چیز؛ 2. دستور و فرمان. در آیه مذکور، «امر» به معنای دوم است. شاید بتوان گفت خداوند از آن جهت کتاب مبینش را «امر» نامید که سراسرش کلام خدا است و آن را فرو فرستاده تا مردم از آن فرمان بپذیرند و به آن ایمان آورده، احکامش را فراگیرند و به آن عمل کنند.

بسیاری از مفسران، مشارٌ الیه «ذلک» در آیه فوق را احکام طلاق و عِدّه دانسته‌اند که در آیات قبل بیان شده است، و کلمه «امر» را از اوصاف قرآن ذکر نکرده‌اند. برخی دیگر گفته‌اند: اوصافی از قبیل امرالله، خیر، حبل‌الله و… از اوصاف و عناوینی هستند که نمی‌توان آن‌ها را به طور قطع بر قرآن اطلاق کرد و از اوصاف قرآن دانست.

منابع

  1. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 276
  2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180
  3. قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 109
  4. مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 10 : صفحه 45
  5. التفسیر الکبیر جلد 30 : صفحه 36
  6. قرآن شناسی : صفحه 1
  7. المیزان فی تفسیر القرآن جلد 19 : صفحه 316

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

منابع

  • الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180
  • البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 276
  • البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 346
  • التفسیر الکبیر جلد 30 : صفحه 36
  • المیزان فی تفسیر القرآن جلد 19 : صفحه 316
  • قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 109
  • قرآن شناسی : صفحه 1
  • مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 10 : صفحه 45