وقف حسن ( علوم قرآنی )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
وقف حسن ( علوم قرآنی ) : وقف بر کلام دارای استقلال معنایی از مابعد و وابستگی لفظی به آن
وقف حسن از اقسام وقف اختیاری، و عبارت است از وقف در جایی که کلام از نظر معنا تمام است، ولی لفظاً به بعد از خودش وابسته است؛ یعنی کلمه پس از موقوفٌ‌علیه به آن وابستگی دارد؛ مثلاً صفتِ آن است یا از آن استثنا شده است. چون این وقف تغییر در معنا ایجاد نمی‌کند، آن را حسن دانسته‌اند؛ ولی وصل آن اولی است؛ مثل: «الْحَمْدُ لِلّهِ (وقف حسن) رَبِّ الْعَالَمِینَ».
در این‌جا «ربّ» صفت «الله» است و با قبل ارتباط دارد، بنابراین، وقف بر «لله» حسن است؛ هرچند وصل بهتر است. در صورت وقف نیز آغاز دوباره از کلمه بعد از آن نیکو نیست و بهتر است قاری کلمه‌ای را که بر آن وقف شده است اعاده کند.
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «وقف حسن ( علوم قرآنی )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه وقف حسن ( علوم قرآنی ) به زیرصفحه وقف حسن ( علوم قرآنی )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 284
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 352
- البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 429
- تجوید جامع : صفحه 109
- تجوید جامع : صفحه 109
- حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 129، 132
- حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم : صفحه 129
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه (235-236)، 250