حکم ترجمه قرآن
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
حکم ترجمه قرآن : حکم فقهی جواز ترجمه آیات قرآن و قرائت آن در نماز
فقها و قرآن‌پژوهان در باره جواز ترجمه قرآن‌کریم اختلاف‌نظر دارند. به طور کلی می‌توان گفت:
1. ترجمه تفسیری قرآن و به عبارتی بیان مفاهیم و معارف قرآن به زبانی غیر از زبان عربی، مورد پذیرش همگان است.
2. به عقیده بعضی از فقهای اهل‌سنت مانند ابوحنیفه «ترجمه حرفی» (همان ترجمه به اصطلاح امروزی) جایز است و حتی آثار فقهی همچون جواز قرائت آن به جای قرائت حمد در نماز و غیره بر آن مترتب می‌شود؛ اما اکثریت قاطع دانشمندان اهل‌سنت ترجمه قرآن را جایز نمی‌دانند، تا چه رسد به جواز قرائت آن به جای سوره حمد در نماز.
فقهای شیعه بر جواز ترجمه قرآن اتفاق دارند ولی معتقدند لازم است هنگام قرائت در نماز، حمد و سوره به زبان عربی خوانده شود، و ترجمه آن کافی نیست.
نیز ر.ک:تاریخ ترجمه قرآن.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه (464-467)
- مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 142
- ترجمه آوایی, تفسیر پیوسته و تاویل قرآن به قرآن ناطق : صفحه (37-133)
- تاریخ قرآن : صفحه 648
- علوم القرآن : صفحه 258
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «حکم ترجمه قرآن» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه حکم ترجمه قرآن به زیرصفحه حکم ترجمه قرآن/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن : صفحه 21، 31
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه (464-467)
- تاریخ قرآن : صفحه 648
- ترجمه آوایی, تفسیر پیوسته و تاویل قرآن به قرآن ناطق : صفحه (37-133)
- علوم القرآن : صفحه 258
- مجله بینات جلد 10 : صفحه (192-196)
- مجله کیهان اندیشه جلد 28 : صفحه 211
- مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 116، 142