استعمال ایجادی

توضیح مفهومی

استعمال ایجادی : به کار گیری لفظ به قصد ایجاد معنا در خارج

استعمال ایجادی، مقابل استعمال افهامی بوده و عبارت است از استعمال لفظ به قصد انشا و ایجاد معنایی که پیش از این استعمال، در نفس الامر وجود نداشه است.

در این استعمال، لفظ، وسیله‌ای برای ایجاد معنا در خارج است؛ یعنی با این استعمال و به سبب اعتبار متکلم، معنا ایجاد می‌گردد؛ بر خلاف استعمال افهامی، که در آن، قصد اخبار از امری است که در ذهن یا خارج (نفس الامر) وجود دارد، نه این که قصد، ایجاد امری در خارج باشد، مانند: استعمال صیغه عقد نکاح یا عقد بیع که سبب ایجاد علقه زوجیت و ملکیت در عالم اعتبار می‌شود.

منابع

1. نهایة الاصول : صفحه (24-25)
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

استعمال الفاظ

وابسته

استعمال افهامی

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استعمال ایجادی به زیرصفحه استعمال ایجادی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• نهایة الاصول : صفحه (24-25)، 25، 36، 466