حلال
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
حلال: مقابل حرام.
حلال عبارت است از آنچه که از نظر شرع و عقل روا و جایز است؛ خواه عملی قلبی باشد، همچون اعتقادات، یا بدنی و زبانی.
اقسام: فقها حلال را به دو قسم تقسیم کردهاند:
1. فعلی که عاری از هر مصلحت و مفسدهای باشد، مانند برخی حرکات بدنی و یا برخی گفتارها.
2. فعلی که مصلحت ملزمه با مفسده ملزمه، یا مصلحت غیر ملزمه با مفسده غیر ملزمه در آن جمع باشد؛ به گونهای که هیچ کدام بر دیگری ترجیح نداشته باشد.
قسم اوّل را حلال لااقتضایی) حلال بدون اقتضا (و قسم دوم را حلال اقتضایی گویند.
قاعده و اصل شرعی: هر فعل یا قولی که از جانب شارع، دلیلی بر حرمت یا وجوب آن وارد نشده باشد، حلال واقعی است. چنان که در موارد شک در حلّیت فعل یا قولی - به جهت عدم وصول دلیل بر حرمت یا حلّیت آن یا اجمال دلیل و یا تعارض دو دلیل - اصل در آن، حلّیت ظاهری است. 1
1. مصطلحات الفقه/ 216.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 366
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه حلال به زیرصفحه حلال/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.