اراده آمری
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اراده آمری : اراده شخص امر و نهی کننده در اوامر و نواهی تشریعی
اراده آمری، مقابل اراده فاعلی است. در اوامر و نواهی تشریعی، اراده کسی را که امر یا نهی می‌کند، اراده آمری می‌گویند؛ برای مثال، در امر مولا به نماز، اراده مولا را نسبت به انجام نماز، اراده آمری گویند، زیرا اراده کرده که مراد او در خارج به وسیله شخصی دیگر و به اراده او محقق گردد و به همین خاطر از طریق امر یا نهی مولوی، آن شخص را به انجام فعل وادار یا از به جا آوردن آن باز می‌دارد.
منابع
- انوار الاصول جلد 1 : صفحه 509
- فوائد الاصول جلد 1 : صفحه (232-235)
- منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 6 : صفحه (82-83)
- الموافقات فی اصول الشریعة جلد 2-3 : صفحه 90
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اراده آمری به زیرصفحه اراده آمری/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.