مطیع ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
مطیع ( اصول فقه ) : شخص عمل کننده به تکلیفِ مستفاد از ادلّه و مطابق با واقع
مطیع، مقابل عاصی است و به مکلفی گفته می‌شود که از راه قطع و یا حجت معتبر، تکلیف را احراز نموده و در مقام امتثال، به موافقت با آن اقدام می‌کند و در واقع نیز، وظیفه او، همان می‌باشد (با واقع مصادف می‌گردد) ؛ برای مثال، در جایی که مکلف احراز می‌کند که نماز بر او واجب است و همان را امتثال می‌نماید و در واقع نیز، نماز واجب بوده است، به چنین شخصی، ' مطیع ' اطلاق شده و مستحق ثواب است.
منابع
- الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی جلد 1 : صفحه 133
- المحکم فی اصول الفقه جلد 3 : صفحه 50
- ایضاح الکفایة جلد 4 : صفحه (52-53)
- کفایة الاصول : صفحه 301
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه مطیع ( اصول فقه ) به زیرصفحه مطیع ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.