اسوه غرماء
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اُسوه غرماء: مال متعلّقِ حق طلبکاران.
مراد از اسوه، مالی است که بستانکاران به نسبت حق خود، در آن سهیم هستند و حاکم آن را به نسبت سهم هر یک، میان ایشان تقسیم می‌کند. اسوه، گاهی نیز وصف شخصی قرار گرفته و گفته می‌شود ' اُسوَةٌ مع الغُرَماء ' که منظور یکی از بستانکاران است.
عنوان یاد شده به مناسبت در باب هایی مانند حج، تفلیس و مضاربه آمده است.
مال در دو صورت اسوه غرما قرار می‌گیرد:
1. پس از حکم حاکم به ممنوعیّت فرد ورشکسته از تصرف در اموالش (--' حجر) که در این صورت، مال مفلّس به نسبت سهم هر یک از طلبکاران، میان آنان تقسیم می‌شود 1 (--' تفلیس) .
2. پس از مرگ بدهکار که در این صورت، آن مقدار از ترکه (--' ترکه) که مقابل بدهی وی قرار دارد، اسوه غرما است. 2
1 - جواهر الکلام 25 295 و 308.
2 - 17 318 و 25 29.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 490