مأذون
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
به اذن دهنده، ' آذِن ' و ' مستأذَن ' و به اذن گیرنده ' مستأذِن ' گفته می‌شود. در باب‌های بسیاری مانند طهارت، صلات، حج، مزار، جهاد، تجارت، دین، حجر، نکاح، اطعمه و اشربه به مناسبت از آن سخن رفته است.
2. مأذون: در مأذون شرط است که صدور فعل مورد اذن از او، از نظر شرعی صحیح باشد که به اختلاف موارد، تفاوت می‌کند. تصرف یا از نوع اتلاف است - مانند خوردن و آشامیدن - که اثر اذن در آن، رفع ضمان است، و یا از نوع تصرفات عقدی - مانند خرید و فروش - که مأذون باید از نظر شرع، صلاحیّت آن را داشته باشد؛ برای مثال، بالغ و عاقل باشد.
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «مأذون» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
== منابع ==index.php?catid=50