عملکردها

سوره حمد ( فقه )

از دانشنامه علوم اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۳۰ توسط Hashemi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توضیح مفهومی

حمد؛ سوره ) فاتحة الکتاب(: نخستین سوره قرآن کریم.

از آن در باب طهارت و صلات سخن گفته‏اند.

آموختن1 و درست خواندن سوره حمد2 و قرائت آن در رکعت اوّل و دوم نمازهای واجب و مستحب، بر مکلف واجب است. 3 نمازگزار در رکعت سوم و چهارم، بین خواندن حمد و تسبیحات اربع) ر تسبیحات اربع (مخیّر است. در اینکه افضل خواندن حمد است یا تسبیحات اربع، اختلاف است. 4

گفتن 'أَعُوذُ باللَّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجِیمِ' پیش از تلاوت حمد در رکعت اوّل نماز، مستحب5 و گفتن 'آمین') ر آمین (در پایان آن در نماز، حرام و موجب بطلان آن است. 6

اکتفا به حمد در نافله‏ای که در آن قرائت سوره خاصی وارد نشده جایز است. 7 تلاوت سوره حمد در موارد بسیاری، از جمله تعقیب) ر تعقیب (نمازهای واجب، 8 بر بالین بیمار، 9 هنگام گذاشتن مرده در قبر10 و برداشتن تربت از حائر حسینی11 علیه السّلام) ر حائر (مستحب است.

1. جواهر الکلام 2 300 /9. تذکرة الفقهاء 3 135 /3. جواهر الکلام 5 331 - 319. 4 286 - 284 /9. توضیح المسائل مراجع 559 /1 م 6 1017. جواهر الکلام 7 11 - 2 /10. العروة الوثقی 8 501 /2. مصباح الفقیه) ق (9 398 /2. العروة الوثقی 11 119. 10 17 /2. وسائل الشیعة 531 - 530 /14.

منابع

  1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 372

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «سوره حمد ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

اُمُّ القرآن، اُمُّ الکتاب، فاتحةالکتاب

اعم

سورههای قرآن

وابسته

قرائت حمد، قرائت حمد در نماز، موالات در قرائت نماز، نسیان حمد نماز

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه سوره حمد ( فقه ) به زیرصفحه سوره حمد ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

  • الموسوعة الفقهیة (الکویتیة) جلد 32 : صفحه 7
  • الموسوعة الفقهیة (الکویتیة) جلد 6 : صفحه 264
  • الموسوعه الفقهیه المیسره جلد 5 : صفحه 183
  • فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 372
  • مستمسک العروة الوثقی جلد 6 : صفحه 287
  • مهذب الاحکام جلد 6 : صفحه 370