تمجید خدا قبل از دعا

توضیح مفهومی

تمجید

تمجید: تعظیم و تکریم خداوند.

ذکر تمجید در فقه در مقام تمجید خداوند متعال است و مراد از آن ذکر پروردگار به اسماء و صفاتی است که بیانگر عظمت، شرافت و عزّت او است. بنابر این تمجید الهی با ذکر اسماء دالّ بر وحدانیّت ذات حق و نفی شریک برای او و دیگر اسماء و صفاتی که بیانگر علوّ، قدرت و جلالت حق‏تعالی است تحقق می‏یابد، مانند »لا إلهَ إلاّ اللَّه، اللَّهُ أَکْبَر،

سُبْحانَ اللَّه، سُبُّوحٌ وَ قُدُّوسٌ«. در کلمات فقها هنگام بیان استحباب تحمید) ر تحمید (، تسبیح) ر تسبیح (، تکبیر) ر تکبیر (و تهلیل) ر تهلیل (از تمجید نیز یاد شده و تمجید نیز از ذکرهای مستحب و محبوب و از وظایف بندگی برشمرده شده است.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 630

اصطلاح‌نامه

اعم

ذکر ( یاد خدا )، مستحبات دعا

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 630
• مهذب الاحکام جلد 7 : صفحه (156-157)