تمجید خدا قبل از دعا
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
تمجید
تمجید: تعظیم و تکریم خداوند.
ذکر تمجید در فقه در مقام تمجید خداوند متعال است و مراد از آن ذکر پروردگار به اسماء و صفاتی است که بیانگر عظمت، شرافت و عزّت او است. بنابر این تمجید الهی با ذکر اسماء دالّ بر وحدانیّت ذات حق و نفی شریک برای او و دیگر اسماء و صفاتی که بیانگر علوّ، قدرت و جلالت حقتعالی است تحقق مییابد، مانند »لا إلهَ إلاّ اللَّه، اللَّهُ أَکْبَر،
سُبْحانَ اللَّه، سُبُّوحٌ وَ قُدُّوسٌ«. در کلمات فقها هنگام بیان استحباب تحمید) ر تحمید (، تسبیح) ر تسبیح (، تکبیر) ر تکبیر (و تهلیل) ر تهلیل (از تمجید نیز یاد شده و تمجید نیز از ذکرهای مستحب و محبوب و از وظایف بندگی برشمرده شده است.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 630