مرتع
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
چراگاه
چراگاه ) مرتع(: زمین آب و علف دار و مناسب برای چریدن حیوانات علف خوار.
از آن در باب صلات و احیاء موات سخن رفته است.
از کسانی که نمازشان در سفر تمام و روزه شان درست است، چوپانی است که برای چرانیدن حیوانات از چراگاهی به چراگاهی دیگر دائم در حرکت است. 1
چراگاههای طبیعی از انفال به شمار میروند و احکام آن را دارند2) ر انفال (.
آبادی احداث شده در زمین موات دارای حریم است. حریم آن محدودهای از اطراف آبادی است که تأمین کننده مصالح و نیازهای آن است و کسی حق احیای آن محدوده را ندارد) ر احیاء موات (. از جمله مصالح آبادی، چراگاههای اطراف آن در حدّ نیاز است. مقدار آن بستگی به جمعیّت محل و تعداد حیوانات آن دارد. 3
قُرُق کردن و در انحصار گرفتن چراگاههای طبیعی و جلوگیری از استفاده دیگران از آن، جز برای امام علیه السّلام جایز نیست. چراگاه واقع در ملک خود از این حکم مستثنا است و فروختن یا اجاره دادن آن جایز است. 4
1. تذکرة الفقهاء 2 393 /4. مصباح الهدی 219 /11؛ اجوبة الإستفتاءات 330 /1 و 3 349 /2. تحریر الوسیلة 4 202 /2. تحریر الاحکام 439 - 438 /2؛ التنقیح الرائع 101 /4؛ ریاض المسائل 364 /12.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 172
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «مرتع» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: