غایت فوری

توضیح مفهومی

غایت فوری : غایت بسیط و فاقد ابتدا و انتها

غایت فوری، به غایتی گفته می‌شود که بسیط بوده و ابتدا و انتها ندارد؛ برای مثال، در جمله ' کل شی ء لک حلال حتی تعرف انه حرام بعینه '، شناخت حرام، غایت فوری است، چون ابتدا و انتها در آن تصور ندارد و به مجرد حصول معرفت، حلیت از بین می‌رود؛ به خلاف ' کل شی ء لک حلال حتی یوم الجمعة ' که غایت در آن، روز جمعه است که پاره‌ای از زمان بوده و ابتدا و انتهای آن مشخص می‌باشد.

نکته:

برخی از اصولی‌ها اعتقاد دارند جمله غایی بدون قرینه، هیچ ظهوری در خروج ' نفس غایت ' از حکم مغیّا یا دخول در آن ندارد، مگر در مواردی که غایت فوریت داشته باشد، مثل ' معرفت حرام ' که در چنین جاهایی خود غایت و ما بعد آن از حکم مغیا خارج می‌باشد.

منابع

1. اصول الاستنباط : صفحه 128
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

غایت ( اصول فقه )

وابسته

غایت غیر فوری

منابع

• اصول الاستنباط : صفحه 128