عملکردها

شهرت عملی قدما

از دانشنامه علوم اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۳:۳۰ توسط Hashemi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توضیح مفهومی

شهرت عملی قدما : رواج عمل به روایتی توسط فقهای نزدیک به عصر امامان ' ع '

شهرت عملی قدما، در موردی است که اشتهار عمل به روایت ـ صدور فتوا به استناد آن ـ در میان عده زیادی از اصحاب ائمه (ع) و گذشتگان از فقهای امامیه محقق شده باشد.

' قدما ' فقیهانی هستند که یا هم عصر ائمه (ع) بوده‌اند، یا در زمان غیبت و یا در فاصله کمی بعد از آن می‌زیسته‌اند که بزرگانی هم چون ' ابن جنید اسکافی، ابن ابی عقیل، علی بن بابویه قمی و فرزند بزرگوارش شیخ صدوق، شیخ مفید و دو شاگرد بزرگوارش سید مرتضی و شیخ طوسی، ابن زهره، ابوالصلاح حلبی، سلار، قاضی ابن براج و ابن ادریس عجلی (بنابر نظر برخی) ' را شامل می‌شود.

مشهور فقهای امامیه اعتقاد دارند شهرت عملی قدما موجب جبران ضعف سند روایت ضعیف، و اعراض مشهور قدما از عمل به روایتی، موجب ضعف روایت صحیح می‌گردد، هر چند برخی با این امر مخالفت نموده‌اند.

دلیل حجیت شهرت عملی قدما، تعبد آنها به مضمون روایات بوده است که این امر سبب حصول اطمینان نسبت به مستند بودن فتوای آنها به این روایت خاص یا روایت دیگری با همین مضمون می‌باشد.

منابع

  1. مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه : صفحه 277
  2. اصول الفقه جلد 2 : صفحه 152
  3. منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 4 : صفحه (388-389)
  4. الموجز فی اصول الفقه جلد 1,2 : صفحه 273
  5. فوائد الاصول جلد 3 : صفحه 153
  6. انوار الاصول جلد 2 : صفحه 424
  7. انوار الاصول جلد 2 : صفحه 417
  8. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

شهرت عملی ( اصول فقه )

وابسته

شهرت عملی متأخرین

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه شهرت عملی قدما به زیرصفحه شهرت عملی قدما/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

  • اصول الفقه جلد 2 : صفحه 152
  • الموجز فی اصول الفقه جلد 1,2 : صفحه 273
  • انوار الاصول جلد 2 : صفحه 417، 424، 493
  • فوائد الاصول جلد 3 : صفحه 153
  • مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه : صفحه 277
  • منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 4 : صفحه (388-389)