حصر موصوف برصفت
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
حصر موصوف برصفت : اختصاص موصوف به صفت معیّن و سلب سایر صفات از آن
حصر موصوف بر صفت، مقابل حصر صفت بر موصوف بوده و به این معنا است که موصوف از این صفت تجاوز نمی‌کند؛ یعنی موصوفِ این صفت است و موصوفِ برای صفت دیگری نیست، هر چند ممکن است این صفت برای موصوف دیگر هم ثابت باشد؛ مانند: ' و ما محمد الاّ رسول ' و ' انّما انت منذر '.
گاهی حصر موصوف بر صفت، به صورت مجاز و مبالغه است، مانند: ' انما زید عالم او مصلح ' که به رغم وجود صفات دیگری برای زید، متکلم مبالغه نموده و ادعا می‌کند که او هیچ صفتی غیر از ' عالم و مصلح بودن ' ندارد.
منابع
- محاضرات فی اصول الفقه جلد 5 : صفحه 141
- شرح اصول فقه جلد 1 : صفحه 272
- مبادی فقه و اصول : صفحه 247
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «حصر موصوف برصفت» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: