عملکردها

حجیت شهرت روایی

از دانشنامه علوم اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۳:۳۰ توسط Hashemi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توضیح مفهومی

حجیت شهرت روایی : صحّت ترجیح دادن خبر مطابق شهرت روایی، هنگام تعارض چند خبر

حجیت شهرت روایی، یعنی صحت استناد به آن در باب تعارض اخبار برای ترجیح یکی از آنها بر دیگری، در جایی که خبرها از همه جهات با یک دیگر مساوی می‌باشند.

عده‌ای از اصولی‌ها شهرت روایی را از ممیزات حجت از لاحجت می‌دانند، اما مشهور اصولیون شهرت روایی را از مرجحات منصوص در باب تعارض اخبار می‌دانسته و مدرک آن را ' مقبوله عمر بن حنظله ' و غیر آن ذکر نموده‌اند. در مقبوله عمر بن حنظله آمده است: ' خذ بما اشتهر بین اصحابک؛ به هر روایتی که میان اصحاب شهرت دارد عمل کن.

منابع

  1. الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 221
  2. شرح اصول فقه جلد 3 : صفحه 315
  3. اصول الفقه جلد 2 : صفحه 151
  4. فوائد الاصول جلد 3 : صفحه 153
  5. اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 99
  6. منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 8 : صفحه 178
  7. الموجز فی اصول الفقه جلد 1,2 : صفحه 272
  8. انوار الاصول جلد 2 : صفحه 417
  9. المعجم الاصولی : صفحه 686
  10. منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 4 : صفحه (388-389)
  11. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «حجیت شهرت روایی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

اعتبار شهرت روایی

وابسته

شهرت روایی ( اصول فقه )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه حجیت شهرت روایی به زیرصفحه حجیت شهرت روایی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

  • اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 99، 159
  • اصول الفقه جلد 2 : صفحه 151
  • الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 221
  • المعجم الاصولی : صفحه 686
  • الموجز فی اصول الفقه جلد 1,2 : صفحه 272
  • انوار الاصول جلد 2 : صفحه 417
  • شرح اصول فقه جلد 3 : صفحه 315
  • علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید : صفحه 239
  • فوائد الاصول جلد 3 : صفحه 153
  • منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه 115
  • منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 4 : صفحه (388-389)
  • منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة جلد 8 : صفحه 178