آب دهان
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
آب دهان : آب دهان: بزاق
احکام آن در باب‌های طهارت، صلات، صوم و اطعمه و اشربه آمده است.
احکام تکلیفی: فرو بردن بزاق برای روزه دار جایز است. 1 بیرون انداختن آن در حال نماز 2، انداختن آن در مسجد 3، پاک کردن آیات قرآن 4 و تر کردن کفن با آن 5 کراهت دارد. در حلیّت یا حرمت خوردن بزاق دیگری اختلاف است. 6
احکام وضعی: آب دهان مسلمان و کسی که ملحق به او می‌باشد پاک است، ولی آب دهان کافر 7 و حیوانات نجس العین (سگ و خوک) نجس است.
روزه با فرو بردن بزاق خارج شده از فضای دهان یا بزاق دیگری در صورت مستهلک نشدن (--' استهلاک) آن در آب دهان روزه دار، باطل می‌شود. 8 با خوردن چیز نجس، بزاق نجس نمی‌شود، جز در صورت تغییر بو، رنگ یا مزه آن به نجاست (--' تغیّر) که با زوال آن پاک می‌گردد. 9
1 - جواهر الکلام 16 298.
2 - 11 85.
3 - 14 127.
4 - الحدائق الناضرة 18 221.
5 - جواهر الکلام 4 233.
6 - 36 393.
7 - العروة الوثقی 1 141.
8 - جواهر الکلام 16 298 - 299.
9 - 36 414.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 82
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «آب دهان» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
- بزاق، بصاق، تفل، تُفْ ( عین )، لعاب
اخص
وابسته
- تف در مسجد، تف در نماز، تف رو به قبله ( فقه )، خوردن آب دهان، خوردن آب دهان انسان، خیس کردن نخ کفن، دهان، نجاست آب دهان، وضوی مستحب
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه آب دهان به زیرصفحه آب دهان/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.