تفاوت میان نسخه‌های «امر (قرآن)»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۳۳
توضیح مفهومی
امر (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
برخی از دانشمندان علوم قرآنی کلمه «امر» در «ذَلِکَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَیْکُمْ» (طلاق// 5) را یکی از اوصاف قرآن شمرده‌اند.
«امر» در لغت دو معنا دارد؛ 1. کار و چیز؛ 2. دستور و فرمان. در آیه مذکور، «امر» به معنای دوم است. شاید بتوان گفت خداوند از آن جهت کتاب مبینش را «امر» نامید که سراسرش کلام خدا است و آن را فرو فرستاده تا مردم از آن فرمان بپذیرند و به آن ایمان آورده، احکامش را فراگیرند و به آن عمل کنند.
بسیاری از مفسران، مشارٌ الیه «ذلک» در آیه فوق را احکام طلاق و عِدّه دانسته‌اند که در آیات قبل بیان شده است، و کلمه «امر» را از اوصاف قرآن ذکر نکرده‌اند. برخی دیگر گفته‌اند: اوصافی از قبیل امرالله، خیر، حبل‌الله و… از اوصاف و عناوینی هستند که نمی‌توان آن‌ها را به طور قطع بر قرآن اطلاق کرد و از اوصاف قرآن دانست.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 276
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180
- قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 109
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 10 : صفحه 45
- التفسیر الکبیر جلد 30 : صفحه 36
- قرآن شناسی : صفحه 1
- المیزان فی تفسیر القرآن جلد 19 : صفحه 316