خطاب تعجیز

توضیح مفهومی

خطاب تعجیز : خطاب به قصد اعلان عجز مخاطب

«تعجیز» به معنای ناتوان کردن یا نسبت ناتوانی دادن به دیگران است.

در «خطاب تعجیز» گوینده، مخاطب را ناتوان می‌انگارد؛ مانند:

1. «وَإِن کُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَی عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ»؛ «و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده‏ایم شک دارید پس اگر راست می‏گویید سوره‏ای مانند آن بیاورید» (بقره// 23) .

خداوند مخاطبان خود را به تحدّی دعوت می‌کند و به آن‌ها می‌فهماند که از آوردن یک سوره همانند قرآن عاجزند.

2. «فَادْرَؤُوا عَنْ أَنفُسِکُمُ الْمَوْتَ»؛ «پس مرگ را از خودتان دور سازید!» (آل عمران// 168) . آیه به انسان‌ها می‌فهماند که نمی‌توانند از مرگ خود جلوگیری کنند.

منابع

1. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 250
2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 115

اصطلاح‌نامه

اعم

خطابات قرآن

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه خطاب تعجیز به زیرصفحه خطاب تعجیز/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• آموزش علوم قرآن جلد 3 : صفحه 115
• اسباب النزول جلد 2 : صفحه 267
• الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 115
• الاعلام, قاموس التراجم لأشهر الرجال و النساءمن العرب و المستعربین و المستشرقین : صفحه 37
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 250
• البرهان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 267
• قرآن ثقل اکبر : صفحه 370
• محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 577