تفاوت میان نسخه‌های «اماله کننده»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۳:۴۱
توضیح مفهومی
اماله کننده : قاریان استفاده کننده از شیوه اماله هنگام قرائت
در ضمن این بحث که آیا «اماله» فرع برای «فتح» است یا هر کدام، اصل مستقلی است؟ گفته شده که اماله جایز نیست مگر سببی برای آن پیدا شود، و در صورت فقدان سبب، «فتح» لازم است و در صورت وجدان سبب اماله، فتح و اماله هر دو جایز است، و هر کلمه‌ای که به اماله تلفظ شده، در میان عرب، کسانی هستند که آن را به «فتح» تلفظ می‌کنند.
بر همین اساس، این بحث مطرح شده که آیا کسی از قاریان وجود دارد که از اماله در قرائت قرآن استفاده نکرده باشد؟ سیوطی، از میان قرّاء عشره، ابن کثیر را تنها کسی می‌داند که در هیچ موردی اماله نکرده است، اما سایر قرّاء، به تناسب، از اماله استفاده کرده‌اند.
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 318
اصطلاح‌نامه
وابسته
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 318