تفاوت میان نسخه‌های «ادغام ناقص»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۳۴
توضیح مفهومی
ادغام ناقص : ادغام بدون حذف کامل صفات مدغم؛ شبیه اخفا
«ادغام ناقص» یا «ادغام با غُنّه»- مقابل ادغام تام- عبارت است از صورتی از ادغام که صفات مدغم کاملاً از بین نرفته است؛ بلکه بعضی از ویژگی‌های آن هنگام تلفظ مدغمٌ‌فیه ظاهر می‌شود. این حالت هنگامی رخ می‌دهد که مدغم از مدغمٌ‌فیه قوی‌تر باشد؛ مانند: «بسطت» و «نخلقکم». این ادغام شباهت فراوانی به «اخفا» دارد.
موارد ادغام ناقص عبارتند از:
1. ادغام نون ساکن در دو حرف «واو» و «یاء»، که صفت غُنَّه نون، هنگام ادغام باقی می‌ماند؛ مثل: «من ولی» و «من یفعل».
2. ادغام «طا»ی ساکن در حرف «تاء» که صفت اطباق «طاء» ابقا و آن‌گاه «تاء»، مشدّد می‌شود؛ مانند: «بسطت» و «احطت».
3. ادغام «قاف» ساکن در حرف «کاف» که صفت استعلای «قاف» ابقا، آن‌گاه «کاف» مشدّد ادا می‌شود؛ مانند: «الم نخلقکم».
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «ادغام ناقص» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: